Schuitje varen, theetje drinken, varen we naar de overkant, zo hadden we het een beetje bedacht en zo doe ik zingend verwoede pogingen Marijn een beetje te vermaken. Ook al zit hij met mooi uitzicht in zijn stoeltje midden op de tafel in de kuip, hij heeft er weinig zin in. Hij is hangerig en wil vastgehouden worden, Helaas dat de scopolamine pleister die ik voor het slapen gaan achter mijn oor heb geplakt in de hoop geen pillen te hoeven slikken totaal niet werkt. De zeeziekte en de plastic tas die ik erbij gepakt hebt en naar diesel stinkt zijn een gegarandeerde overgeef combinatie. Al gauw zakken Marijn en ik af naar het lounchebed beneden en weten we allebei dat zolang we liggen het goed gaat. Pittig begin voor Kees, naast het zeilen komt de zorg voor ons er ook bij. De zelfgebakken quiche van Richtje kom nu goed van pas en smaakt voortreffelijk!